KADİM iki dost idiler. Geçmişleri farklı ama bugünleri aynıydı. Neredeyse tıpatıp. Biri geçmişi silip attığını düşünüp yok sayıyordu. Diğeri ise acısı tatlısı ile dünü kabulleniyor ve geride kalanlarla ne didişiyor ne de gereğinden fazla yâd ediyordu. Mevzu muhabbetlerinde sürekli gündeme getirilmese belki de hiç hatırlamayacaktı. Aralarındaki tek tartışma konusu buydu. Biri “Geçmiş geçmişte kaldı” derken …
GURURA ne gerek var. Kibre ne hacet? Çok farkımız yok esasında. Senin de benim de hem aydınlık yanlarımız var hem de karanlık. Aynı ayın parçasıyız. Biraz aydınlık, biraz karanlık. Değişkenlikler yanıltmamalı bizi… Hilal iken beni farklı görme, dolunay vaktinde üstten bakma bana. Bende de oluyor o haller. Kimi zaman birilerine iyiyim bazı vakitler de kötü. …