OYA GİBİSİN…

İÇİMDE oya gibisin…

Nakış nakış akıp gidiyor akışların içimde…

Her nakış, bir akış yüreğimde… Çoğalan.

Çoğaldıkça çağıldayan…

Beni hiç oyalamadın sevdiğim, ne dedinse o, öyleydi. Bu güzelliğin, bu dürüstlüğün içimi oya’ladı. Bir gergef gibi…

Her nakşımda Sen varsın.

Her rengimde Sen.

Hangi örtüyü kaldırsam altında yine Senin oyan çıkıyor.

Yine o nakışlar gözümden gönlüme akıyor.

Ben gözüne bakamasam da nakışların, nakşoluyor yüreğimde.

Ben seni meşgul etmeyim, oyalamayım.

Sen hep oya’lamaya devam et.

İlmek ilmek, renk renk, desen desen.

Büyüsün içimdeki oya.

Büyüsün!

13.11.2017

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir