UĞUR CANBOLAT Kulağımıza irfanın ilmek ilmek dokunduğu ninniler üflenmiş ilkin… Ardından vatan ve millet mefhumları, kahramanlık türküleri ve koçaklamalar belliğimize toprağa tohum ekilir gibi ekilmiş. Sevinçlerimiz türkülerle hörelenmiş, hüzünlerimiz kalbimizde türkülerle tüllenmiş… Hasretlerimiz türkülerle gönlümüze hare hare nakışlanmış… Taze gelinlerimiz asker olan erinin yolunu beklerden türküler gözyaşını silen bir yaşmak olmuş. Bizler bir çobanın kavalında …
UĞUR CANBOLAT GÖRMÜŞ geçirmiş biriydi. Hayatın sillesini az yemediği de her hâlinden belliydi. Sözü dinlenirdi. Kelimeleri sarihti. Dolambaçlı konuşmazdı. Düşünceleri oradan oraya uçuşmaz, ne söylediği net olarak anlaşılırdı. Dolayısıyla “Şunu mu demek istedi?” ya da “Birine mesaj mı verdi?” gibi zihni kumkumalara sebebiyet vermezdi. Ne sözü kısaltıp özü örterdi ne de lafı çoğaltıp odağını kaybederdi. …