YANILMA, sönmez. Küllenebilir belki ama hep varlığını korur. Korumalı da.
Dünya hay huyu içinde duygu iniş çıkışları yaşarsın. Küsersin, kızarsın hatta. Kendini yasaklar koyarsın.
Ateşi söndürmek için elinden ne geliyorsa yaparsın. Üzerine sular dökersin kova kova.
Ve söndü zannedersin.
Küllendiğini var sayarsın. Bir süre öyle gider. Tamam dersin artık söndü, külleri bile kalmadı.
Hayır sönmez. Yanıltma kendini.
Yürek ateşi sönmez. Küllenmez. İçten içer, derinden derine sürüp gider.
Beklemediğin anda bir hâdise olur ve kendini dünden daha harlı bir biçimde kendini hatırlatır.
Ben buradayım der. Gitmedim hiçbir yere, sönmedim.
Sönmesin zaten. Söndürme.
Sen sönmeyen ateşlere talip ol. Ölmeden olmak için bu gerekli.
Aşkın közüdür insanı insan eden.
Aşkın közüdür insanın kalp gözünü açan.
Közün yoksa özün görmez. Ne kendini ne de başkasını.
Söner gibi olsa da söndürme içindeki ateşi.
05.03.2019
