BİLMEZSİN elbet nereden bileceksin ki… Soruyu sormuş cevabı da vermişti.
Sıradan bir cevap değildi, hükmü içinde barındırıyordu.
O beni benden daha iyi tanıyordu. Seviyordu beni. Hem de herkesten daha çok. Bu sebeple itiraz etmeyi aklımdan bile geçirmedim.
Susmuştum.
Susamıyorsun diye devam etti, susamıyorsun. Oysa sustuğumu sanıyordum.
Nazarım dedi, sadece dilin susması susmak mıdır?
Yeterli midir?
Dilin susmuş ama beyninde sorular cirit atıyor. O sussa gönlünde dönüp duruyorlar. O da sussa ruhunda çığlıkla baş gösteriyor.
İnsan susmak nedir bilmez. Nefsi konuşur, beyni konuşur, ruhu konuşur, kalbi konuşur. Bunların her birinin kendine mahsus konuşması var.
Gözün susması mümkün mü mesela?
Sen hepsini sustursan gözünün konuşmasını susturamıyorsun. Bakışlarından kelimeler fışkırıyor. Sen susmayı nereden bileceksin ki!
Dünyam altüst oldu. Oysa ben kendimi iyi susabiliyor sanıyordum. Yanılmışım.
25.02.2019
