DEĞİŞTİ dünya, değişti insanlar…
Eskiden rağmen yaşardık. Şimdi ise göre kavramı girdi hayatımıza.
Bana karşı iyi ol, bende buna göre sana iyi olacağım.
Beni sev, bende buna göre seni seveceğim.
Beni kolla, bende yeri gelince seni kollarım.
Buna biz “Ne kadarsa, o kadar” yöntemi de diyebiliriz. Sen bana bir adım atarsan bende sana aynı şekilde bir adım atarım.
“Kazan kazan” ilkesi de diyorlar buna.
Oysa “Rağmen” diyebilmemiz gerekirdi.
Nasıl mı? Şöyle:
Senin bana dürüst olmamana rağmen ben yine dürüst olacağım.
Senin dost canlısı olarak davranmamana rağmen ben dost canlısı kalacağım.
Senin beni sevmemene rağmen ben seni yine seveceğim.
Senin fedakâr olmamana rağmen ben yine sana karşı fedakâr olacağım.
Senden bana kötülük erişmesine rağmen ben sana yine iyilikler ulaştıracağım.
Sen beni herkese kötülemene rağmen ben senin iyiliğini herkese söyleyeceğim.
Senin davranışın belirlemeyecek benim tutumumu.
Her şeye ve herkese rağmen ben iyi olmaya ve iyi kalmaya devam edeceğim.
Çünkü ben tüccar olmak istemiyorum.
“Aldığım kadar vereceğim” prensibini benimsemeyeceğim.
Almasam da verici olacağım.
Bunu bir gün alacağım umuduyla da yapmayacağım.
Böyle olması gerektiği için yapacağım.
Rağmen yapacağım.
Zira insan olmaya geldim.
Her şeye rağmen insan kalmayı sürdüreceğim.
Azaltan değil iyilikleri çoğaltan olacağım.
Buna göre, şuna göre anlayışını kapıdan kovup rağmen yaşamaya başlamak için daha fazla geç kalmamak gerek. 18.12.2020
