YILLARDIR ağlıyordu. Oysa öncesinde çok neşeli, hareketli, dostlarına enerji sunan bir yapısı vardı. Daha sonraları onu gülerken gören olmadığı gibi ağlamadığını gören de olmamıştı. Hayatı ağlamak olmuştu. Soranlara “Gözyaşı neredeyse rahmet oraya iner” sözüyle cevap veriyordu. Hz. Mevlana’ya atfedilen bir sözdü bu. Doğruydu elbette. Burada yanlış olan sebebini gizlemek için bunu söylüyor olmasıydı. Bir gün …
OYSA tersi bilinir. Aşırı seslerin sağır ettiğine inanırız. Ve yaman yanılırız. Sessizlik daha beter sağır eder çoğu defa… İçimizde zonklayıp durur. Her tekrar varlığımızı deler, parçalar. Sese anlam yükleriz ama sessizliğe daha fazla yaparız bunu. Oluşturduğumuz algıya inanmaya başlarız ve bu bizi bir süre sonra istila eder. Açılan bir baraj gibi delice saldıran sular altında …