ZOR zamanlardı. Kimsenin kendisini anlamadığını düşünüyordu. Bu da onun giderek yalnızlaşmasına sebep oluyordu. İnsanın bir başkasını anlaması kolay değildi. Hele de aynı yollardan geçmemişse… Bu nedenle kendinden farklı olanların yaşamlarına dair nutuklar atılabiliyordu insan… Bununla da kalmıyor acımasız yargılamalar, örseleyici eleştiriciler yapıyordu. Bunlar üzerinde düşündüğümde insan olmanın zor ama bir o kadar da kolay olduğunu …
KARANLIK kaplamıştı tüm ruhları. İyilikler çözülmüş iyiler de göç etmişti diyardan. Herkes ümitsiz bir karanlığın girdabına düşmüştü. Kötülük ve şer o kadar çoğalmıştı ki iyiliğin tozu bile bulunamaz olmuştu. En çok dostlar zarar veriyordu birbirine. Arkadaşlıklar ise uzaktan bir selamlama ve merhabadan ibaret kalmıştı. Herkes şikâyetçiydi aslında yaşanan bu durumdan ama şikayet edilecek, dertleşilecek kimse …