ŞAŞIRTICI gelmişti bu söz. Oysa ne çok kahramanımız var. Ve onları severek kendimizde öne çıkmasını istediğimiz duygulara yüklemeler yaparak şahsımıza paylar çıkarırdık. Esasında sevdiğimiz kahraman olarak gördüklerimiz değildi. Onlarda vehmettiğimiz kendimize ait olan yıkılmışlıklar, eksiklikler, çaresizliklerdi. Kendimizde noksan olanları onları abartarak var kılmaya çalışıyorduk. Şöyle cesur, böyle gözü pek vs dediğimiz vakit kendimizi telafi ediyorduk. …
KENDİNİ ifade edemezdi. Ne sevilmek istediğini belirtebiliyor ne de sevildiğinde şımarabiliyordu. Oysa içinde zapt edemediği ve sürekli artan bir sevgi cevheri vardı. Büyükleri ona çocukken çok sevildiğini söylüyorlardı ama o bunu hatırlamıyordu. Belki de yeterli gelmemişti. Küçükken annesi ona sürekli kırmızı renkte elbiseler giydirirdi. Kıyafetlerini kendi seçmeye başladığında bunları diğer renklerle çeşitlendirmişti ama ağırlık değişmemişti. …