GİTMEDİĞİ eşik, çalmadığı kapı kalmamıştı. Bunu bir hobi haline getirmişti. Bir müddet bir yere gidiyor oranın kendisine ilginç gelen yanlarına dikkat kesiliyordu. Dışarıdan bakan dostları onu ‘Kendisini arayan bir derviş’ sanıyordu. Hatta kendisi de böyle inanıyordu. Oysa irfan böyle bir şey değildi. Nefes almaya çalıştığı yerler ona ‘Kendisinden’ değil bambaşka gizemli işaretlerden bahsediyordu. Geleceğe dair …
ÖNCE şaşırdı, az buz bir şaşkınlık değildi bu üstelik. “Nasıl yani, aşkın nöbeti mi olur?” diyecek oldu ama yapamadı, zira konuşma devam ediyordu. “Evlatlarım” dedi. Bu hitap genellikle söyleyeceği hususa hem daha fazla dikkat çekmek hem de ehemmiyetini pekiştirmek içindi. Bu onun sohbet özelliklerinden biriydi. “Aşkın kısa veya uzun sürmesi değil mesele… Belki aşk kapına …