GÖREN biriyle konuşuyor sanabilirdi. Belki de biriyle konuşuyordu, kim bilir? Konuşulanın illa da cismen orada hazır olması şart mıydı? Bedene mahkûm olanlar için böyle olsa bile bu onun için geçerli değildi. Öyle inanılması zor bir heyecanı vardı ki, tarifi mümkün değil. Ve öyle yürektendi ki konuşmaları izahına güç yetirmek imkânsızdı. Demek ki, dünyamızda böyleleri de …
“UZUN süren pişmanlıklar insanı içeriden yer bitirir” demişti. Bununla da kalmamış “Diyemedim dememek için diyebilmek gerekir. Hem de vaktinde…” şeklinde sürdürmüştü sözlerini. Zamanında söylenmeyen söz telafi edilebilir mi, bilmiyorum. Gözlemlerim çoğu defa bunun yapılamadığı yönünde. “Gel diyecekseniz, demelisiniz. Sen bir baharsın yüreğimde demek geliyorsa ve bunu hissediyorsanız derinden, geciktirmemelisiniz. Sen olmadığında gökyüzü bana çekici gelmiyor …