SÖZÜ yokluk çölü diyerek açtı. Eski tabir ile de perçinledi: Sahrayı adem. Hepimiz yokluk çölünde kendini arayan, adem olmaktan kurtulup âdem olmak isteyen canlarız dedi ardından. Adem, yokluk demekti, âdem ise insan. Kim bilir dedim içimden her gün adem ve âdem arasında ne çok gidip geliyoruz. İnsanlık yürüyüşümüz adem ile âdem arasında sanki. Çetin mi, …
İÇİMDEN ırmaklar akar. Hem de ne ırmaklar. Nasıl da çağıldarlar, ah nasıl… Irmak beni bir ümide taşır, bir ülküye. Özgürlük nedir bilir misin? İçinden ırmakların akmasıdır. Çağlamasıdır. Denize ulaşma tutkusudur özgürlük… Ona ulaşma, ona kavuşmak… Ayrılık azabından kurtulmak, vuslatın deminde bir olmak. İçimden ırmaklar akar. Senin de içinden aksın ırmaklar. Bırak, tutma onları. Emellere bent …