OLUMLU eylemleri unutuyoruz. Olumsuzları ise ebedileştirmek için çabalıyoruz. Onları arşivliyoruz. Unutmak mı, düşünmüyoruz bile bunu. İç dünyamız bir engizisyon mahkemesi gibi çalışıyor. Sorgulama yok, savunma hakkına saygı yok… Bizim düşüncemize göre kötü olabilir. Peki, hakikatte öyle değilse? Buna ihtimal bile vermiyoruz. O kadar eminiz kendimizden. Mahkûm edip arşivliyoruz. Kişileri, olayları… Bu bizim sırtımızda sürekli artan …
TANIMAK amacıyla “Sen kimsin?” diye sormuştum. “Kendimi tanımlayamıyorum” dedi. Şaşaladım ve “Nasıl yani?” dedim. “Etiket mağduruyum ben” dedi. Düşündürücüydü benim için. Sonradan vardığım kanaat şu oldu. Hepimiz neredeyse “Etiket mağduruyuz.” Küçük yaşlarımızdan itibaren muhatap olduğumuz bir husus bu. Uslu çocuk, yaramaz çocuk, tembel, çok çalışkan, beyefendi, hanımefendi vs. vs. Olumsuz etiketlenmeyi bir kenara bıraksak bile …