KENDİNDE varlık görmezdi. Mütevazı bir kişiliği vardı. Toplum içinde kendini eritirdi. Bir yerde bulunduğu ancak görülürse anlaşılabilirdi. Gürültücü değildi. Tozu dumana katmaz gittiği yerde azami istifadeyi hedeflerdi. Olgun başak gibiydi kısacası. Ağırbaşlıydı. Söz terzisiydi. Söyleyeceğini ölçüp biçmeden dudağından dışarıya salmazdı. Bir yerlerde sohbeti olacaksa prova bile yapardı çer çöpten ayıklamak için. Gençlik yıllarında kendinde söz …
“NASIL öfkelenirdi anlatamam. Gözlerinden dışarıya kızgın közden parçalar fırlatır gibiydi. Yakardı değdiği yeri. Yangına çevirirdi. Bense kırılgan. Bir cenin gibi ayaklarımı içime çeker kendime kapanırdım. Bunun çare olacağını düşünürdüm. Suskunluğumun onu da susturacağına inanırdım. Ama hiç öyle olmuyordu. Ben sustukça o kabarıyordu. İçimdeki çiçekler soluyordu birer birer. Ve bunun hiç farkında değildi. Kaldıramıyorduk birbirimizi… Kalkındıramıyorduk. …