“ASLINDA henüz bir kimliğim oluşmamıştı. Çünkü kişiliğim oturmamıştı. Zaten buna izin verdikleri de söylenemezdi. Beni kendimden uzaklaştırarak uygun gördükleri bir kimliği benliğime yüklemişler ve beni buna güçlü şekilde inandırmışlardı. Biz büyüğüz diyorlardı. Çok kişiyiz diyorlardı. Her yerdeyiz diyorlardı. En sık tekrar ettikleri ise biz ‘Kurtulmuşlar’ zümresindeniz, haricimizdekiler yanlış yoldalar diyorlardı. Burası “Nuh’un Gemisi’dir” diyerek sıkça …
“SENİ bekleyen sensin” diyerek başladı muhabbet… İnsanı esasen kendisi beklermiş, başkası değil. Oysa biz bugüne kadar tam tersine inandırılmıştık. Kendimize ünsiyetimiz olmalı. Yani kendimize aşina, daha güncel bir deyişle ifade edecek olursak kendimizi bilmeliyiz. Bu gerçekleştiğinde mesele çözülecek. Göreceğim ve bileceğim ki; beni bekleyen benim. Başkası değil. Seni ne bekliyor sorusuna vereceğimiz en tatmin edici …