ZİHNİ cevval bir arkadaşımdı. Okumaya, araştırmaya, öğrenmeye içimizde en çok açlık gösteren o idi. Hatta biz birlikte kaldığımız öğrenci evinden zaman zaman nefeslenmek için orman veya deniz kıyısı gibi yerlere gittiğimizde bile ya gelmez ya da kitabını muhakkak getirirdi. Yıllar sonra buluştuk ve ikimize de yol gösteren bilge büyüğümüzü ziyaret ettik. Benim dikkatimden kaçan bir …
ARADIĞIMDA böyle demişti. O yıllarda doğrusu bu kavramlara yakın değildim. Sadece gel kısmını anlamıştım tam olarak. Araya kor gibi hasret girmişti. Ayrılık rüzgârı sert esmiş dallarımızı yormuştu. Dünya meşgalesi hepimizi bir yerlere savurmuştu. Hayata tutunmak için hepimiz çabalıyor ekmeğimizin peşinden gidiyorduk. İşte tam böyle bir demde gelmişti çağrı: Gel cemalleşelim. Gittim. Hasretin külünü savurup yele …