ARADIĞIMDA böyle demişti. O yıllarda doğrusu bu kavramlara yakın değildim. Sadece gel kısmını anlamıştım tam olarak. Araya kor gibi hasret girmişti. Ayrılık rüzgârı sert esmiş dallarımızı yormuştu. Dünya meşgalesi hepimizi bir yerlere savurmuştu. Hayata tutunmak için hepimiz çabalıyor ekmeğimizin peşinden gidiyorduk. İşte tam böyle bir demde gelmişti çağrı: Gel cemalleşelim. Gittim. Hasretin külünü savurup yele …
DÖNMEMİZ gereken nokta burasıdır. Bile isteye yapmazsak zaten zorunlu bir son durak seslenişi duyacağız. Ve iş çoktan işten geçmiş olacak. Ne elde ettiğimiz kazançlarımız, ne sosyal statümüz, ne ulaştığımız şöhret, ne iş alanındaki pozisyonlarımız, ne insanların bizi kendi dünyalarında koydukları yer gerçeği değiştirmiyor. Biz, biziz. Hücre bilgimizde ne varsa oyuz. Özümüz nasılsa öyleyiz. Daha ne …