“NASILSIN?” diye sordu karşılaşmamızın ilk dakikasında. “İyiyim” dedim tereddütsüz. Bu ona kâfi gelmemişti. Yüzü bulutlandı. Hüzünlendi. “Tüm kayıplarımız buradan kaynaklanıyor. Yetinme hususunda çoğu defa yanlış noktada duruyoruz” diyerek devam etti. Duraladım. Anladığım şuydu. Yetinmemiz gereken çevremize ve bize zarar veren kötü duyguları hayatımızda ortaya çıkarma hususunda durmayı bilmeyip sonuna kadar devam ediyor olmamıza karşın iyi …
NASIL mümkün olabilirdi bu, bilmiyorum. Ama istenilen netti. Kesindi. Ben anlattım durdum, o ise dinledi. Yüzünden ret ya da kabul manasına gelecek bir işaret alamıyordum. Bu da beni daha çok konuşmaya sevk etti. Netice ne oldu, dağıldım. Ona ait kurduğum cümlelerim çoğaldı ama anlam bütünlüğü sağlayamadım. Kelimeler anlatılamayanı anlatmaya çoğu defa yetmiyor. Cümleler kâfi gelmiyor. …