UĞUR CANBOLAT DERİN yaşardı. Yüzeyselliğe asla prim vermezdi. Hasretse hasret, firkatse firkat, vuslatsa vuslat. Hiçbirine dibine kadar hissedip yaşamadan geçip gitmesine izin vermezdi. Her duygunun ve hâlin içinde kendisine ait bir “Oldurucu paket” olduğuna inanırdı. Muamelesini buna göre yapardı. Acı da olsa o getiriyi önce kabul eder ardından hazmetmeye çabalar ve kısmetini bu şekilde hak …
UĞUR CANBOLAT UNUNU elemiş ve eleğini duvara asmıştı. Yani kendi lisanıyla dünyayı boşamıştı. Artık ona tek bir metelik bile verme yanlısı değildi. Kendini muhabbete adamıştı. Dinleme mecali ve öğrenme azmi olanlara sözünü cimrilik edip geride tutmuyor cömertçe ikram ediyordu. Bu olgunluğa henüz erişmemiş olanların yanında suskunluğu tercih ediyor ve saygısızlık yapmadan onları dinliyordu. Kısacası olması …