UZUN BİR SUSUŞTU BU… Ah sevdiğim böyle aniden susma!.. Bu ani susuşların bende tedirginliğe sebep oluyor. Yorumlamakta zorlanıyorum. Gerçi “Susmamızdan anlamayan konuşmamızdan ne anlasın” anlayışını da kabullenirim. Ama ani susmalar beni yine de kaygılandırır. Bunlar zihnimde fırtına öncesi sessizlik duygusu uyandırır. Yine de ‘Hükmüne mahkûmum…’ Gönüllülük bu… Razı oluş hâli… Ve en zor ulaşılan …
EVET tedirgindi. Tedirgindim. Buluşma ve her halleşme sonrasında böyle olurdu. Böyle olurdum. Göz ucunda bir telaşı vardı. Ve göz ucumda bir telaşım vardı. Bir yanda içimdeki yangını söndürmüştü bakışı ile… Ne zaman gözünü gözüme kilitlese anlardım. Öncesinde muhakkak gönlünü gönlüme kilitlemiş olurdu. Hatta kök salmış olurdu. Derinlere inen bir duygu ve oradan beslenerek tekrar …