UĞUR CANBOLAT “KALBİMİN güvercini…” Böyle seviyordu, sevdiğini. Nedense güvercine benzetiyordu. Ne zaman içlense, hâtıralar yâd edilmek için ne vakit gözünün önünde toplaşıp sıraya girse yüreğinden taşıp diline gelen cümlesi bu olurdu. “Kalbimin güvercini…” Sadece anılarını hürmetle anarken mi böyle oluyordu, hayır. Gelecek vakitler kirpiklerinde tüllendiğinde durum yine aynıydı. Dili kulağına “Kalbimin güvercini” diyerek fısıldıyordu. … …
UĞUR CANBOLAT MESAFE ayarı yapamıyoruz genellikle. Uçlarda dolaşıyoruz. Ya tam kavganın içinde yer alıyoruz ya da şehadetimizin anlam ifade etmeyeceği kadar uzaktan bakıyoruz. Oysa hayata tanıklık gibi bir görevimiz var. Olanı biteni doğru gözlemlemek ve sağlıklı analizlerin ardından sahih sonuçlara ulaşmamız gerekiyor. Bunu yapabildiğimiz vakit yaşamanın hakkını vermiş olacağız. Alacaklı olmayacak bizden. İşte bu sebeple …