UĞUR CANBOLAT KAHRI yüklenmişti. Tüm kâinatın ağrısını, sızısını, kederini, hüznünü, ezilmişliklerini, horlanmışlıklarını, diplerde kalmışlıklarını yüklenirdi. Çile insanıydı kısacası. İncinenin incinmesinden daha fazla incinirdi de ne inciten, ne de incinenin haberi olmazdı. Onların travma yükünü de omuzlardı. O, âdeta kahırlar kahramanıydı. Acıların derin denizlerinde yaşardı. Karanlıkların ışık geçirmez dehlizlerinde hayat sürerdi. … ANLATMANIZA, uzun uzadıya izah …
UĞUR CANBOLAT BAL DİLLİ ÖYLE gönül alıcı konuşuyordu ki onu anarken içinden ‘Bal dillim’ diyordu. Onun bal dili yüreğini onarıyordu. Sessizliğinde ses idi onun için. Gecenin karanlığına düştüğünde onu hatırına getiriyordu. Ve hemen içi aydınlanıyordu. İç aydınlanınca dışın hiç hükmü kalır mı? O gündüzün yorgunluklarını, kendi iç telaşlarını ‘Bal dilli’si ile aşıyordu. Ne vakit ‘Bal …