GÖNLÜNDEN düşürmezdi hiç ama bazı zamanlar var ki gelir diline de yerleşirdi. Bir müddet bu böyle devam ederdi. Sonra bir çekilme yaşanırdı. Unutma sanırdım bunu, değilmiş meğer. Sordum da söylemişti. Gönül unutmaz evlat demişti, hiç unutur mu? Bazen sevdiğini daha fazla dile vermek istemez. Tekrar çeker gönlüne. Çeker ki; dinlensin, demlensin. Yeni tomurcuklar versin. Baharı …
BÖYLE başlamıştı söze de pek bir şaşırmıştım. Konferansın konusu buydu. Mesafesiz duygular üzerine uzunca konuştu ve sustu. Nasıl yani dedim, mesafe kötü mü? Ya da hep mi kötüdür? Bu soruyu soran ben mesafesiz olmaya çalışan biriydim üstelik. Mesafe uzaklaştırır, arayı açar, mevzuları uzatır. Çözüm getirmez genellikle. Bu yaklaşım bütünüyle doğru mudur, geçerli midir, sağlıklı işler …