DOĞRULTMUŞTUN dallarımı, hatırlar mısın? Nasıl da yağmıştı kar o sene. Ve ne kadar uzun sürmüştü kış… Geceleri fırtına olurdu. Herkes evine çekilir sobanın başında ısınırlardı. Bense bir ağaçtım. Dışarıdaydım. Deli esen rüzgâra karşı direnirdim. Ama onun getirdiği ve dallarıma bıraktığı ağırlığı taşıyamazdım. Nasıl da bükülürdü belim, ah. Koptu, kopacak. Ne çok zahmet çekerdim. Kimseler bilmezdi …
TERSİNİ yapmak gerek dostum, tersini. Tıkanmak değil tıkamak gerek. Hem de bunu doğru şekilde yapmak icap eder… Bir de şunu bil ki; tıkanmak tıkamamanın bir sonucudur. Genellikle tıkamayanlar tıkanır. Sen vaktiyle uyanmazsan gafletten, erken davranmaz tembelliğin sarhoş edici rehavetine bırakırsan kendini tıkanırsın. Tıkananlar ise bir daha kolay kolay tıkamaya fırsat bulamazlar. Nefsin karadeliklerini tıkamalısın. Bitmez …