UĞUR CANBOLAT SAÇLARINI beline kadar uzatmıştı. Kıyamıyordu onlara. Vaktiyle sevdiği “Ne güzel saçların var, sırma gibi” demişti. Yârin sözünü yere düşürür müydü hiç. Düşürmedi tabi. Kendisi tökezledi, düştü, çamurlara bulandı, çaputlara belendi, hastane köşelerinde derdiyle demlendi. Geleni olmadı, soranı çıkmadı. Hatır, hâtıralarda kaldı, eğer kaldıysa. Olsun, ne çıkar. O, yârin gülen çehresini hiç unutmamıştı ki… …
UĞUR CANBOLAT ANLAMAK imkansızdır. Çünkü her insan her an bir devinim içerisindedir. Oluşlar, yıkılışlar, sevinçler, coşkular, kederler ve hüzünlerle iç içedir. Şimdi şu duygu durumundayken biraz sonra bambaşka bir hisler diyarında olabilirsin. Bir an sevgi pıtırcığı halinde açılıp saçılırken bir süre sonra çözülmez buzullar hâline dönüşebilirsin. Zira o bir âlemdir. İşte bu sebeple… Anlamak imkânsızdır, …