BOŞ bir kağıt gibi teslim oldum sana… Kalem sende, silgi de… Yaz beni. Kendine yaz… Çiz beni. Kendinle çiz… Olmadı sil beni sevdiğim, bir daha yazmak için. Silerken izim daha bir yer etsin kağıtlara. Mânâm sinsin. Belirginleşsin. Ömrümü bembeyaz bir kağıt parçası olarak sana sunduğumdan beri nasıl da mutluyum. Bilemezsin. Razıyım senden. Razı ol benden. …
EVLADIM tok ol. Başkalarının da tok olmalarını gözet. Elinden geldiği kadar açlık gidermeye çalış. Ama sakın diye devam etti dedem. Sakın tok sözlü olma. Bu cümleyi gelene kadar ilk duyduklarımı sadece midenin açlığı gibi algılamıştım. Yanılmışım. En büyük açlık ruhun açlığı değil mi? Zihnin fukara oluşu en acınılası durum sayılmaz mı? Kendi aklımızı aydınlatmak, gönlümüzü …