EY divane, ey divane diyerek geziniyordu. Hafif bir kızgınlık hâli içindeydi. Duruma bakılırsa öfkesi dışarıya karşı değildi. Kendineydi. Kınıyordu kendisini durmadan. Bir alıp veremediği vardı ve hesap zamanı gelmişti. Zaman zaman adımlarını sertleştiriyor aralarda da hafifletiyordu. Kızgın bastığında ayaklarını sanki bir şeyleri ezmek istiyor gibiydi. Ezecek ve kurtulacak gibiydi. Kararlı basıyor ve ayağını hemen kaldırmıyordu. …
BEN şair değilim ama sen benim şiirimsin. İçimdeki kelimeleri başıbozuk hâle getiren… Kovandan hızlıca çıkan arılar gibi içimde sevdadan uğultular oluşturan harfleri gönlüme atansın. Bir, bir… Ben şair değilim ama sen benim şiirimsin. İlkbaharın her rengiyle ruhuma kelimeler eken… Yeşil sende daha bir yeşil, kırmızı daha kırmızı, sarı daha sarı. Ben şair değilim ama sen …