SEN benim güneşimsin… Aydınlatanım, ısıtanımsın… Kimi zamanlarda sana bakarken gönlümün kamaşması zuhurunun şiddetli oluşundan, bilirim. Ne zaman gönül gözümü sana odaklasam, kilitlenirim. Korkmuştum ilkin… Tutulmuştum. Ve sen korkma demiştin müşfik bir eda ile ardındansa şu cümleyi hatırlıyorum. Tutulmak, tutuşmanın bir öncesi değilse de bir sonrasıdır. Hâlâ aklımda o sözler de, o gözler de… Güneş tutulması …
NE zaman içim dışıma taşsa hep bunu düşünürüm. Ne vakit dışım içime fazla gelse yine gelip aynı noktaya kilitlenirim. Bir mezurası olmalı insanın… Kendini ölçümlemesi, fazlasını, eksiğini görmesi için. Bundan daha önemlisiyse kendisi mezura olan bir dosta sahip olmaktır. Bir arkadaşa, yoldaşa, yârene… Sadece terziler mi yapar mezura ile ölçü alma işlemini… Okuduklarımız, duyup kulak …