Uğur Canbolat

KAVİ dur, sana yakışan budur. Kar suyu gibi eriyip aktıktan sonra ne kıymetin kalır be hey!..
Yapma bunu.
Uykusuz kaldığın geceler hatırına.
Gözünden gönlüne göz kırpan yıldızlar hatırına yapma bunu.
Bunaldığın anlarda ah bir serinlesem dediğinde imdadına yetiştirilen rüzgâr hürmetine…
Başında cıvıldaşan kuşlar, üzerine düşler yarısı serçeler tarafından yenmiş dutlar hatırına yapma bunu.
Be hey! Duydun mu beni.
Kar suyu gibi eriyip akma kanında dolaşan kandırıcı karşında. Yapma.
Kar hatırına yapma, çocukluğunda dağın kovuklarından sitile doldurup getirdiğin, üzerine pekmez döküp helva yaparak soğuk soğuk yendiğin kar helvası hatırına yapma.
Bir sabah sesiyle uyandığında heyecanla kalkıp baktığında kavak ağacına yuva yapan leylek hatırına.
Erime. Yenilme. Sağlam dur.
Aşk kendine sağlam er arar. Ağyara karşı güçlü olmanı bekler.
Duydun mu hey! Duydun mu?
Kar suyu gibi eriyip akma. Yok olma.
Gürül gürül ak. Berrak. Dupduru…
Gönlüm başka türlüsünü istemez.
15.11.2018