ÖZGÜN bir fikrim yoktu. Çünkü özgür düşünemiyordum. Ne görüp duymuşsam bunları mutlak doğru olarak kabul edip onları tekrarladığım bir hayatı yaşayıp gidiyordum. Rahattı. Konforluydu. Düşünmek zorunda olduğum hiçbir mesele yoktu. Hayat akıp gidiyordu. Gerçeklik diye bir derdim olmadığından sorma ihtiyacı da duymuyordum. Bir gün geldi düzen bozuldu. “Gücü pekiştir” dedi. “Nasıl?” dedim. “Denge ile” diyerek …
YILLAR önceydi ama gün gibi hatırımda. Güngörmüş birisi karşısındakine şöyle sorduğu aktarılmıştı: “Gerçekliğin nedir?” Verilen cevap neydi o kısmını hatırlamıyorum ama bugün aklıma takılan soru şu: Görünür ve gizli gerçekliğimiz nedir? Bu soru sarsıcıdır aslına bakarsanız. Ateş böceği gibi miyiz? Aydınlık bırakmadan parlayıp sönüyor muyuz yoksa gerçekleştirdiğimiz bir hakikatimiz var mı? Bir münakaşa terbiyemiz var …