KEDER derelerinde dolaşıyordu nicedir. Yediği, içtiği, soluduğu hep acıydı. Acı ile artık o kadar iç içe yaşıyordu ki, lezzetli anlarına bile keder katmadan edemiyordu. İyi bir şey yaşasa, biraz mutlu olsa içine bir korku düşerdi. Ardından muhakkak üzücü durumların geleceğine inanır kendini yaşadığı güzel demlerin kucağına bir türlü gönül rahatlığıyla bırakamazdı. Acıyı bir beklenti haline …
KESİNLİKLE katılırım bu söze… Öfke sahibini de yakan bir ateştir… Kimi zaman yüksek sesle başlanılan tartışmalarda karşı tarafın “Ona uymayayım, efendilik bende kalsın” şeklinde düşünüp geri çekilmesiyle sonuçlanması sebebiyle bu tarzı devam ettirir. Sonuç aldığını düşünür. Onu gören yakınları da öğrenilmişlik sebebiyle bu yöntemi sürdürür. Nihayetinde bu böyle devam edip gider ama kişiye uzun vadede …