ONA böyle hitap ediyordu: Kar tanesi. Kendisi için anlamı büyüktü. Ne incinmiş ne de incitmişti… Her zaman yüce bir naiflik içindeydi davranışları. Kar tanesi bilindiği üzere su moleküllerinden oluşuyordu. İnsan ve dünya için suyun önemi açısından baktığında dolaylı biçimde hayatım diyordu. Kristalim diyordu. Kendinde olanı katışıksız olarak yansıtanım diyordu. Şeffaf olanım, içi, dışı bir olanım …
“UÇMA derslerine hoş geldiniz” diyerek söze başlamıştı, artık nereden nereye uçuracaksa bizleri… Kimi zaman serbest uçuşlar işe yarar yepyeni fikirleri zihnimize çağırırmış. Öyle yaptık bizlerde… Gelsinler bakalım. Uyarmayı ihmal etmedi; her neyi çağırırsak gelir ve iz bırakırmış. İyilikleri, güzellikleri, hoşlukları, aydınlanmayı davet edebiliriz. Bize bağlı. Kötülükleri, çirkinlikleri, nahoş şeyleri, karanlığı da. Ayak izlerinin ruhumuzda kaldığını …