“NİCEDİR noksandım, nakıstım. Çünkü sensizdim. İşte o sebeple sessizdim. Kimsesizdim. Geldin ya sen, tam oldum ben. Eksiğimi tam, beni tamam eyledin.” Sırtını söğüt ağacına yaslamış, gözlerini kısmış, önünden akıp giden derenin şırıl şırıl sesini dinliyordu. Dilindeyse bu cümleler vardı. Yüce dağları duman sarınca böyle olur. İnsan deruni duyguların yamacına çıktığında böyle olur. Gözündeki değil gönlündeki …
KENDİNİ kahraman olarak görüyordu. Kötülüğünün dokunup canını yapmadığı neredeyse yok gibiydi. En fazla da yakınlarının canını acıtıyordu. Sevdiğini söylediği kişilere kıyıyordu en çok. Azabın en şiddetlisini onlara reva görüyordu. Bakışına, edasına, gözüne, kaşına, saçına methiyeler düzüyor sonra da bunları yapıyordu. Önce alkışlıyor sonra onları adeta öldürüyordu. Tartışmalar, kavgalar çıkıyor ama üzerine hiçbir zaman kabahat kondurmuyordu. …