EVET, henüz yazılmamış bir şiirim ben… Seni bekledim nicedir. Kaç yaz kavurdu benliğimi, kaç kışın dondurucu soğuğuna direndim hatırlamıyorum. Yemyeşil açtığım da oldu benim, yaprak döktüğümde… Zapt edilmez fırtınalarda dalım kırılmadıysa bu seni beklediğim içindi. Üzerime konan kuşlarla uzunca muhabbetlerim senin için söyleşmekti… Bir haber salmaktı muradım. Bilesin diye, bil beni diye… Yetinme bununla bul …
KİLİT taşıydı. Hayata her alanda tutunuyordu. Umutsuzluklardan umut çıkarabilecek bir yapıdaydı. Oyuncağı olmayan çocuklardan biri olarak büyüdü. Kıvırcık saçlarına toz, toprak, saman dolardı. Babasının ola ‘Nadiye’ diye bir seslenişi vardı ki, yürek dağlardı. Her babadan daha başka, her evlattan daha farklı bir iletişimleri olmuştu ve bu hep böyle devam etmişti. O dedesinin bir rüyasıydı aynı …