SİZİN var mı, bilmiyorum ama benim bir mektup çekmecem vardı. Mektupları zarflarıyla birlikte saklardım. Kenarına bir yere de ne zaman elime geçtiğini yazardım. Henüz mektup yazmayı unutmadığımız yıllardı o yıllar. Mektup almak kadar yazmak da zevk ve heyecan verirdi. Öylesine yazılmış metinler değildi bunlar. Özenirdik. Sanki bir makale yazıyormuşçasına dikkat eder, her mektupta hem hayatımıza …
ZEHİRLENMEK her zaman bedene ait bir şey değildir. Kişiliğimiz de zehirlenir. Aslında en çok zehri buradan alırız. Bu sebeple dün şöyle davranırken bugün böyle davranırız. Bu değişikliklerle yüzleşmemek içinse pek çok mazerete bularak buna yapışırız. Daha da ötesine gider rasyonelleştiririz. Bir dostumla bu konuları müzakere ederken “Kendini tarif kişinin kendisini zehirlemesidir” demişti. Hak verdim. Öyledir …