SON zamanların en çok dile getirilen hususlarından birisi iyi hissetme saplantısı. Sürekli iyi olma mecburiyetinde görüyor kişi kendisini. Ve bunun için her şeyi yapıyor. AVM’lere gidiyor iyi hissetmek için. Alışveriş çılgınlığına bırakıyor kendini, yine iyi hissetmek için. Hız denemeleri yapıyor, iyi hissetmek için. Başkalarını küçük düşürecek, aşağılayacak şakalar geliştiriyor sırf kendini iyi hissetmek için. Etrafından …
NASIL oluyor bu demeyin, oluyor. Çokça gerçekleşiyor üstelik. Bir nevi atalet sendromuna yakalanıyoruz. Bizimle ilgili etkilemek üzere söylenen ezber cümleleri üstümüze alıp içselleştiriyoruz. Bununla da kalmıyor ömür boyu tekrar ediyoruz. Bizi bir kutuya sığdırmak isteyenlere boyun eğip kabulleniyoruz. Oysa bu mümkün değil. Duygularımız hangi sandığa sığabilir? Ya fikirlerimiz? İçimizde doğan ilhamlar kutulara hapsolabilir mi? Olamaz …