BAŞINDAN büyük hâdiseler geçmişti. Hayatı boşuna yaşayanlardan değildi. Düşüncelerini duyguya dönüştürmüş buradan da sonuca götüren davranışlar geliştirmişti. Kısacası hayatın hakkını verenlerdendi. Vaktiyle aşka düştüğünü de belirterek akıl almak için gelen gence nasihatlerde bulunuyordu. Dikkatimi ilk çeken şey kendisi üzerinden anlatmasıydı. Bu muhatabını incitmemek için seçilen iyi bir yöntemdi. “Sevdin ama nasıl sevdin, buna bakmalısın” demişti. …
BU tabir doğru mu değil mi bu düşünmezdi. Kendini böyle ifade ederdi sonbahar günlerinde. “Nasılsın?” diye soranlara hep aynı cümleyi kurardı: Ruh zayıflığı. Nereye baksa gözleri hafifçe dolar yüreği kabarır gibi olur sesi titremeye başlar cümlenin sonunu getiremezdi. Dalından düşen yaprakları seyrettiğinde ağladığını görenler çok olmuştu. Zaman zaman felsefesini de yaptığı olurdu? Yaprak mı daldan …