BU nedir böyle demeyin. Size de olmuştur muhtemelen. Avareydim. Ne bir yerde oturup demini almış çayın lezzetine tav olabiliyordum ne de kahvenin telvesinde kendime bir muhabbet arayışım vardı. Kendimi bir sokakların arasına vuruyor eskinin tüten bir bacasını arıyor gibiydim, bir kalabalıkların içinde kendiyle barışık bir çehre. Ama olmuyordu işte. Kopmuştum adeta her şeyden. Boşluktaki bir …
KENDİMİZİ en çok alışkanlık ile perdeleriz. Zihnimizde her şey rutindir. Durağandır. Yaşadığımız her gün güneş yeniden bizi aydınlatıp selamlıyorken biz ne kadar az bu selama karşılık veriyoruz. Oysa bizimde güneşe sımsıcak merhabalarımız olmalı. Muhabbetimiz olmalı değil mi, madem evrenin ortak üyesiyiz. Birlikte şunca zamandır yeryüzü sofrasına oturmuşluğumuz var. Alışkanlık perdeliyor bizi. Çerçeveliyor. Normalleştiriyor çevremizde olup …