KALABALIKTI etrafı, neredeyse insan kaynıyor bile denilebilirdi. Gelen, giden, muhabbet sofrasına oturanları hiç eksik olmazdı. Önceleri bilmezdim, bir süre yanında kaldığımda fark etmiştim. Dostlar dağıldıktan sonra kendi derununa dalıyor, saatlerce buradan çıkmıyordu. Edep perdesini yırtarak sual ettiğim vakit “Yalnızlık” şeklinde cevaplamıştı. “Siz mi yalnızsınız efendim” dedim gayri ihtiyari. Uzun ve anlamlı bir bakış sonrası hala …
ÖZENLİ davranıyordu. Neyi ne zaman yapacağı önemliydi. Sözünü hangi vakitte nasıl bir eda ile söyleyeceğini de yine bir o kadar önemsiyordu. Seçilmiş sözler söylüyordu, çünkü seviyordu. Seçilmiş davranışlar sergiliyordu ona karşı zira kalbine aşkı düşmüştü. Önceleri bundan mutluydu sevdiği. Çok mutluydu hatta. Kendini değerli bulmasına sebep oluyordu bu sözler. Gönlünün sırça sarayına kurulmuş bir prensesten …