NE OLACAK Kİ, demeyin yollarımız yokuş olur. Yorgunluklar içinde halsiz kalırız. Çift taraflı oklanırız ve kan kaybından ölürüz. O sebeple küsmekten ziyade barışı tercih etmeliyiz. Ruhumuz vücudumuza küsmemeli. Kalbimiz aklımıza darılmamalı. Aklımız fikrimize gücenmemeli. Bir elimiz diğerinin muhalifine iş tutmamalı… Gecemiz gündüzümüze ters düşmemeli. Fikrimiz neyse zikrimiz de bu yönde olmalı. Üzerine bir de şükürler …
YOKSA kötülüğün kurbanları mı demeliydim, bilemiyorum. Kötülüğün daha fazla görünür olması ve içselleştirilmesinde acaba bizim ne kadar katkımız oluyor sorusu takıldı zihnime? Gerçekten kötülüğe karşı mıyız? Kötüye muhalif gibi dururken, zaman zaman buna ilişkin söylemler geliştirirken gerçekten kötülüğe karşı esaslı bir duruşumuz var mı? Mücadele ediyor muyuz? Eğer buna evet diyorsak ve sahici isek önce …