BAŞKALARINI suçlamak kolaydır ama bu yersiz olur. Gerçek olsa bile buna imkân veren yine kendimiz olduğumuzdan sonuç değişmeyecektir. Sıkıntıların anaforunda bunalmış bir arkadaşla oturmuş konuşuyorduk. Yıllar önceydi. Hep başkalarını işaret ediyordu. Ona göre annesi, babası, ağabeyleri hatta kendisinden küçük kardeşleri hep hayallerine mani olmuşlardı. Sohbet devam ettikçe çerçeveyi sürekli genişletti. Eşi de buna dâhil oldu, …
BÖYLE başlamış söze ardından izahlarla devam etmişti. Kendimizi olduğumuz gibi kucaklamamız gerektiğinin önemine özellikle vurgu yapmıştı. Bununla da kalmamış nasıl mümkün olacağına dair açıklamalarda bulunmuştu. Kendini olduğu gibi kucaklayabilmen için kendini tanıyor olman gerekir. Cevherinin farkına varman ve hakikatini keşfetmen lazım. Güçlü ve zayıf yanlarını bilmelisin. Seni idrakinde yükseltecek hususlarla aşağılara sürükleyecek unsurları doğru tanımlaman …