SAKİN bir kişiliği vardı. Sessizliği tercih ederdi. Sükûnet onun için besleyiciydi. Aslını söylemek gerekirse bende bundan yanaydım. Hareket ve cevvaliyetten çok kendimi sakinlikle dinlendirirdim. Yakından tanıyanlar sakin bir liman gibisin dediklerinde mutlu olurdum. Diğer türlü bir yaşayış beni yorardı. Yorulmadan yoğrulmak olmaz fikrini benimsemiyor değildim ama yine de reyim sakinlikten yanaydı. Derken sükûnetime sükûnet katan …
ÇOK ÖZLEMİŞTİM. Gözümde tütüyordu. Burnumun direklerinin sızlamasına ne kadar çaba sarf etsem de mani olamıyordum. Tutturuyordum bir hüzzam takılıp peşine gidiyordum. Nereye götürürse artık. Hüzün ki, yüceliktir. Yukarılara taşır. Taşısın istiyordum. Düşmüştüm peşine bir gölge gibi takip ediyordum. Kimi zaman kendi tenhalığımda yalnızlığımla hemdem oldum. Sardım onu, sevdim, sevildim. Bazen de bir çayın demine çağırdı …