BÜTÜNDEN yanayım ben, parçalama lütfen. O zaman ben, ben olmam çünkü. Kalbimi ayrı, aklımı farklı düşünme. Gözümü, gördüğümden ayırma. Kollarımla gövdem başka değil ki. Düşüncelerimle duygularımı ayrı raflara koyarak tasnif etme. Coşkularım kadar kızgınlıklarım da bana ait. Bir bütünüm ben. Yekpareyim. Seni öyle seviyorum. Hakikat parçalanmaz. Muhabbet de öyle. Konuşma bu minval edip gitti yolculuk …
MADEM gönlümüz bir, o halde iyilerimiz de ortak olmalı, kötülerimiz de. Aynı yere bakmalıyız ortak coşkuyla. Zevkimiz, neşemiz, heyecanımız, ülkümüz bir olmalı. Madem aynı yolda yürüyoruz varışımız aynı olmalı. Hareket noktamızın ortak olması gibi. Ortak iyi ve ortak kötü anlayışımız bizi bütünler, tamamlar. Dilimiz bir olur gönlümüz gibi. Yoksa şikâyetlerimiz bitmez. Kavgalar başlar. Yollar aynı …