SEN anlarsın beni, çünkü bilirsin dedi. Bilen anlar, anladıkça daha fazla bilmeye başlar. Nedir efendim dedim. Bugün kendimi bir bozkır kadar yalnız hissediyorum. Tüm yaprakları dökülmüş, sadece gövdeden ibaret kalmış bir ağaç gibiyim. Sen buna yapayalnızlık diyebilirsin dedi. Neden kendisini benim anlayabileceğimi düşündüğünü tam kavrayamadım. Benim bozkırlı oluşuma mı bir telmihte bulundu yoksa kendisi gibi …
NENEMİN marifetlerinden biriydi. Eli lezzetliydi. Ne yapsa büyük bir iştahla yenirdi. Bana hangisi diye sorarsanız en ufak bir tereddüt göstermeden kömbe derim. Bir de başında yanık sesiyle okuduğu ilahiler hâlen gönül hafızamda kayıtlıdır. Zaman zaman çağırır hayalen dinlerim. Çok iyi gelir bana. “Ben seni yarattım has güller gibi / Kaş verdim göz verdim sümbüller gibi” …