NİCEDİR yürüyordu. Yol uzundu yolcuysa yorgun. Ama dinlenecek zaman değildi. Götürmesi gerekiyordu mesajı. Cebinde değil kalbindeydi taşıdığı. Sırdı. Ne vakittir kendinden de sırlamıştı. Aşikâr olmasını istemiyordu. Bastırdıkça bastırdı. Böyle ne kadar devam edebilirdi ki… Çölde yürüyordu sanki. Güneş yaktıkça yakıyordu. Gece olduğunda bulduğu bir duldaya sığınıyor ay ile söyleşmeye başlıyordu. Sorma söyleyesi değil, söylenesi değil. …
HAYAT bir ihtimaller zinciri… Umutların peşi sıra dizilmesi gibi bir şey… Herkes bir şeyi bekler. Kimi mektup umar sevdiğinden… Kimi asker evladından, kimi gurbeti mesken tutmuş sevdiğinden. Bazılarıysa yaz bahar aylarını bekler. Yapacakları vardır. Hayalin salıncağını kurmuşlardır da sevdiğinin saçlarını rüzgâra vermişlerdir. Büyümeyi bekleyenler vardır bir de… Beklentileri de büyür zira kendileriyle birlikte. Yastıkları yoldaş …