HER yandan yaralanmaktaydı atılan oklar tarafından. Üstelik en acı oklar hiç beklemediği kişilerden gelmekteydi. Bunlar diğerlerine göre ya daha sert atılıyordu ya da kendisi değer verdiği kişilerden gelenleri daha acıtıcı buluyordu. “Oklanmadık yerim kalmadı” diyordu, “En çok da kalbim hedef alındı…” Öyle değil midir zaten? Ağyarın attığı taş sineyi yaralamaz ama dost bildiklerinden gelen gül …
YIKIK MI yıkık bir zamanımdı. Kendimi harabe gibi hissediyordum. Açılmış olan deliklerden içeriye donduran soğuk hava sızıyordu. Herkesten ve her şeyden ümit kesiliyordu böyle vakitlerde. Evvela insan kendinden vazgeçiyordu tabi. “Benden ne köy olur ne kasaba” fikrine saplanıyor ve kolay kolay da çıkamıyor insan bu zihni bataklıktan. İşte böyle bir demdi. Yüzüme baktı ve “Buz …