GÖNLÜ aydınlıktı, herkese ışık saçardı. Onun yanına gidip karanlık ayrılan olmazdı. Nasıl olduğu çok anlaşılamazsa bile bu böyleydi. Kategorize etmezdi kimseyi. Ayrıştırmazdı. İnsan oluşunun haricinde başka bir isimlendirme yapmazdı. Meslek meşrebi ayrımı yapmaz, aidiyetlere göre hareket tarzını belirlemez herkese eşit davranır bağrına basardı. En çok bu yanını severdim. Tüm insanlığı hatta bütün varlığı Allah’ın ailesi …
BÜYÜK yanılgı budur. İnsan kendini zamanın sahibi sanıyor. Ne gaflet. Zamanın sahibi değil, şahidisin sen. Tanıklığını yap. Gevşek davranma. Her saniyesini değerlendir. Zamanın değerini bilenler kendilerine değer katarlar. Gelişirler. İlerlerler. Nasılsa bir gün yaparım aymazlığını zaman affetmez. Elinden kayıp gidiverir. Çünkü zaman nehri her daim akıp durmakta. Hatırla unuttuklarını bir bir. Bir kuzuyu al kucağına …