GÖZLERİNİ kapatmış sessizliğin demini sürüyordu. Rüzgârı kollar gibiydi her hâli. Ne yapıyorsun dedim? Çok özledim, kokluyorum renk renk dedi. Gözlerini kapayarak mı dedim. Evet diye cevapladı. Nasıl dedim. Âşık olsan bilirdin dedi. Âşık, maşukunu kokusundan tanır. Tüm renkler bir renk olur da yârin varlığında tek tek geçerler zihninden bir tören gibi. Bu renk sadece gözle …
ADINI tam bilmiyordu hissettiği şeyin. Sevgi mi, beğeni mi, aşk mı, adanmışlık mı? Hangisi? Zaten bunların ayrımını yapabilecek yaşta değildi ki. Zihninde dolaştırdı durdu bu üç kelimeyi. Sevgi, aşk, adanmışlık. Hem ayırmaya kıyamadı, hem de bunu yapacak kadar tanımlayamadı kelimeleri. Sonunda hepsi dedi. Galiba hepsi. Hem ayırmak zorunda mıyım diye düşündü ve kendine eziyet etmekten …