İNCİM diye sesleniyordu. Onu parıltısı hiç geçmeyen bir inci gibi görüyordu. Sadece bu mu, hayır elbette. O benim bir incim, o benim birincim diyordu fırsat bulduğunda. Sabah güneş, gece ayı oluyordu. Yetinmiyor yıldızları da diziyordu etrafına bir inci gibi. Daha fazla söyleyecekleri vardı ama incinmesinden korkuyordu incisinin. Olmazdı incisini incitmek. “Seversem öldürürler sevmesem öldüm” diyen …
KONUYA buradan girdi ve uzun bir yalnızlık tarifi yaptı. Neredeyse yaşayan herkesin girebileceği bir izahtı bu. Karşı çıkmak nafile. Her birimiz belli yalnızlıklar içinde değilmiş onca kalabalığın içindeyken bile. Zaman zaman kendini biçare, tekil hissetmeyenimiz var mıdır ki? Fakat vurgu buraya değildi. Ruhumuzu dinlendirmek, zihni karmaşalardan arınmak için seçtiğimiz kısa dönemli kaçışlardan bahsetmiyordu. Sadece kendin …