ÖYLE diyordu ne zaman görse. Gel kısmını anlıyordum, hoşuma da gidiyordu doğrusu. Benim temel duygum da zaten ona gitmekti. Hep ona gitmek. Gitmekten hiç usanmamak. İçimde biriktirip tomurcuklandırdığım bu güzel hissime her defasında tercümanlık yaparak gel demesi duyabileceğim en güzel emir, en hoş çağrıydı. Gitmek istiyordum bende. Gitmeye can atıyordum. Canla, başla gitmek istiyordum. Daha …
DİLİNDE zikri bu olmuştu. Birkaç cümlede bir tekrarlıyordu. Örtmez güzelliğini gece. Gece örterdi oysa. Saklardı. Gözlerden uzak tutardı çoğu şeyi. Aklıma bir soru takıldı. Dilinde bu cümle bu kadar güçlü dile geliyorsa gönlü nasıldı acaba? Gece kimi güzellikleri örterdi. Eksikleri, kusurları örttüğü gibi. Peki, gönül güzelliğini ne örtebilirdi ki? Gece buna muktedir miydi? Cevabı yine …