UZUN BİR SUSUŞTU BU… Ah sevdiğim böyle aniden susma!.. Bu ani susuşların bende tedirginliğe sebep oluyor. Yorumlamakta zorlanıyorum. Gerçi “Susmamızdan anlamayan konuşmamızdan ne anlasın” anlayışını da kabullenirim. Ama ani susmalar beni yine de kaygılandırır. Bunlar zihnimde fırtına öncesi sessizlik duygusu uyandırır. Yine de ‘Hükmüne mahkûmum…’ Gönüllülük bu… Razı oluş hâli… Ve en zor ulaşılan …
BANA öyle bak her zaman… İçime doğru. Tüm hücrelerimle tanışıklığını hissettirerek. Bana öyle bak. Öyle bak ki; kimse bana öyle bakamasın. Ruhum o bakışı her nüansı ile bilsin tanısın. Bana has olsun o bakış. Bana öyle bak. Tüm sevecenliğinle… Sımsıcak şefkatinle. Bana öyle bak. Bak ki; hiçbir kış üşütemesin. Aramıza karlı dağlar koymasın. Gözün gibi …